ΠΑΡΑΒΟΛΟ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ
- Details
- Published: Tuesday, 30 June 2015 17:04
ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ Δ.Σ.Θ.
ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ
- Του Στυλιανού Δ. Μαυρίδη, μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου του Δ.Σ.Θ.
- Του Γιώργου Δανιήλ, μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου του Δ.Σ.Θ.
Θεσσαλονίκη, 14 Δεκεμβρίου 2012
Στην ελληνική Δημόσια Διοίκηση υφίστανται σήμερα περίπου 3.000 Αναθέτουσες Αρχές που συνάπτουν δημόσιες συμβάσεις. Με την εφαρμογή του Ν. 3886/2010 επιδιώκεται η προσωρινή προστασία κατά το προσυμβατικό στάδιο υπό σύναψη συμβάσεων που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής των οδηγιών 2004/17/ΕΚ και 2004/18/ΕΚ. Ο Ν. 3886/2010 διασφαλίζει τη διαφάνεια της διαγωνιστικής διαδικασίας, αποτρέποντας φαινόμενα συναλλαγής και παράνομων αναθέσεων. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της άσκησης αίτησης ασφαλιστικών μέτρων.
Με το άρθρο 11 της ΠΝΠ (ΦΕΚ Α, 237/5.12.2012) για το παραδεκτό της συγκεκριμένης αίτησης λήψης ασφαλιστικών μέτρων τέθηκε ως προϋπόθεση του παραδεκτού της η καταβολή παραβόλου ύψους 1% επί της προϋπολογισθείσας αξίας (συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ) με ανώτατη οροφή τις 50.000 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι σε συμβάσεις 1.000.000 ευρώ ή 5.000.000 ευρώ απαιτείται για τη διασφάλιση της διαφάνειας και των δικαιωμάτων υποψηφίων η καταβολή παραβόλου ύψους 10.000 ευρώ και 50.000 ευρώ αντίστοιχα.
Το παράβολο αυτό κρίνεται υπέρογκο για τα ελληνικά δεδομένα, τη στιγμή που το πιθανό κέρδος του υποψηφίου εργολάβου είναι συχνά κατά πολύ μικρότερο του επιβληθέντος παραβόλου. Η επιστροφή του παραβόλου σε περίπτωση νίκης του διαδίκου δεν αίρει το πρόβλημα, διότι μετά τη θέση σε ισχύ του Ν. 3886/2010, οι υποθέσεις του νόμου αυτού ανατέθηκαν στα κατά τόπον Διοικητικά Εφετεία της χώρας υπό μονομελή μάλιστα σύνθεση, αντί του Συμβουλίου της Επικρατείας, χωρίς να έχει προηγηθεί η κατάλληλη προετοιμασία και ενημέρωση των δικαστικών λειτουργών για την υποδοχή των συγκεκριμένων υποθέσεων. Αυτό έχει οδηγήσει σε έκδοση αντιθέτων αποφάσεων με αποτέλεσμα για τα ίδια ζητήματα να υφέρπει έντονη νομική ανασφάλεια και σύγχυση. Η μόλις 2ετής εμπειρία των Διοικητικών Εφετείων στην εφαρμογή του Ν. 3886/2010 και τα σφάλματα που συνεπάγεται η έλλειψη εμπειρίας με το εξειδικευμένο αυτό αντικείμενο, δεν επιτρέπει τη θέση τόσο υψηλού παραβόλου για την εκδίκαση του ενδίκου βοηθήματος του αιτούντος, καθόσον δεν υφίσταται νομολογιακή ασφάλεια ως προς τα ζητήματα που ανακύπτουν στις διαγωνιστικές διαδικασίες, ώστε ο υποψήφιος ανάδοχος να μπορεί να προβλέψει με ασφάλεια τις πιθανότητες ευδοκίμησης του ενδίκου βοηθήματός του.
Υπό τις δεδομένες συνθήκες, κατά την εκτίμηση μας η θέση τόσο υψηλού παραβόλου θα έχει 2 σοβαρές συνέπειες: 1. Θα αυξηθεί η διαφθορά κατά την ανάθεση των δημοσίων συμβάσεων, καθώς οι πράξεις των Αναθετουσών Αρχών ολοένα και λιγότερο θα γίνονται αντικείμενο δικαστικής κρίσης και 2. Θα περισταλεί ουσιωδώς το κοινοτικό δικαίωμα για ισότιμη αντιμετώπιση στις διαγωνιστικές διαδικασίες, καθόσον η πρόσβαση σε δίκη, θα αποτελέσει προνόμιο μόνο των μεγάλων και οικονομικά εύρωστων επιχειρήσεων, με ό, τι αυτό συνεπάγεται για την ανάπτυξη υγιούς ανταγωνισμού στα πλαίσια μίας διαγωνιστικής διαδικασίας.
Αντιθέτως, θα έπρεπε να γίνει σύγκριση των προϋποθέσεων που ισχύουν στα λοιπά κράτη μέλη της Ένωσης, διότι διαφορετικά τίθενται ιδιαίτερα επαχθείς διαδικαστικές προϋποθέσεις για την πρόσβαση σε δικαίωμα που άπτεται της εφαρμογής του ενωσιακού δικαίου και ταυτόχρονα ανακύπτουν ζητήματα συνταγματικότητας της συγκεκριμένης ρύθμισης. Μάλιστα, το δημοσιονομικό όφελος από τη θέση τέτοιου ύψους παραβόλου θα είναι κατά πολύ μικρότερο από το όφελος που μπορεί να προκύψει αν παταχθεί η διαφθορά που επικρατεί κατά την ανάθεση δημοσίων συμβάσεων. Αυτό, βεβαίως, δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσω της θέσης εμποδίων πρόσβασης στον δικαστή, αλλά μόνο μέσω του αποτελεσματικότερου ελέγχου των πράξεων των χιλιάδων Αναθετουσών Αρχών που ενεργούν των πλαισίων της Ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης.
Ζητούμε την κατάργηση της συγκεκριμένης πρόβλεψης.
Παρακαλούμε να διανεμηθεί η παρούσα στα μέλη του ΔΣ.
Με τιμή,
Οι εισηγητές
Στυλιανός Δ. Μαυρίδης Γιώργος Δανιήλ
